Als mensen mij voor de eerste keer ontmoeten als coach is er vaak sprake van enige drempelvrees. Niet omdat ik er angstaanjagend uitzie of omdat de ruimte die achter de drempel ligt ze stoort, maar omdat ze een nieuwe wereld in gaan. Een wereld waarin ze misschien hun ziel op tafel gaan leggen en daarbij moeilijk kunnen inschatten welke impact dat zal hebben op hun verdere leven.
Het is dus belangrijk om dit eerste contact zo prettig mogelijk te laten verlopen. In de loop van de tijd heeft zich hierin een zeker vast patroon ontwikkeld bij mij. Zo wijs ik de nieuwkomer de ruimte waar we elkaar zo zullen spreken en nodig ik deze uit hier vast naartoe te gaan, terwijl ik koffie of thee ga maken. Hier neem ik bewust de tijd voor, zodat de client alle gelegenheid heeft om de ruimte in zich op te nemen, te genieten van het mooie uitzicht en zich te oriënteren op welke van de stoelen straks te gaan zitten.
In de ruimte bevinden zich in de ene hoek een ronde tafel met 2 houten eettafelstoelen en aan de andere kant van de kamer 2 luie stoelen met hiertussen een klein tafeltje. Als ik met de koffie of de thee de kamer binnenkom, zie ik de nieuwkomers vaak op dezelfde luie stoel zitten. Nooit zitten ze aan tafel en maar af en toe zitten ze in de stoel waar ik meestal zelf zit. Bijzonder, want hierover hebben we van tevoren niet gesproken. Het is een vrije keuze geweest.
De wetten van zekerheid
Of toch niet? De gekozen stoel voldoet namelijk aan een aantal “wetten van zekerheid”. Zo is hij gemaakt van soepel en comfortabel rood leer met armleuningen en een rugleuning die een gevoel van bescherming en omarming geven. Ook heb je vanuit die stoel direct zicht op de deur. Dat is prettig, want dan kan de nieuwkomer zien of er indringers komen. Bovendien heb je vanuit deze stoel goed zicht op de uitgang. Een vluchtroute zo u wilt. En dat is belangrijk, want voordat er sprake kan zijn van enige overgave, moet er absoluut vertrouwen zijn. In de persoon tegenover je, maar zeker ook in de ruimte en omgeving waarin je je bevindt.
Volgende keer meer over de kennismaking. Hoe stel je mensen op hun gemak?
Het is dus belangrijk om dit eerste contact zo prettig mogelijk te laten verlopen. In de loop van de tijd heeft zich hierin een zeker vast patroon ontwikkeld bij mij. Zo wijs ik de nieuwkomer de ruimte waar we elkaar zo zullen spreken en nodig ik deze uit hier vast naartoe te gaan, terwijl ik koffie of thee ga maken. Hier neem ik bewust de tijd voor, zodat de client alle gelegenheid heeft om de ruimte in zich op te nemen, te genieten van het mooie uitzicht en zich te oriënteren op welke van de stoelen straks te gaan zitten.
In de ruimte bevinden zich in de ene hoek een ronde tafel met 2 houten eettafelstoelen en aan de andere kant van de kamer 2 luie stoelen met hiertussen een klein tafeltje. Als ik met de koffie of de thee de kamer binnenkom, zie ik de nieuwkomers vaak op dezelfde luie stoel zitten. Nooit zitten ze aan tafel en maar af en toe zitten ze in de stoel waar ik meestal zelf zit. Bijzonder, want hierover hebben we van tevoren niet gesproken. Het is een vrije keuze geweest.
De wetten van zekerheid
Of toch niet? De gekozen stoel voldoet namelijk aan een aantal “wetten van zekerheid”. Zo is hij gemaakt van soepel en comfortabel rood leer met armleuningen en een rugleuning die een gevoel van bescherming en omarming geven. Ook heb je vanuit die stoel direct zicht op de deur. Dat is prettig, want dan kan de nieuwkomer zien of er indringers komen. Bovendien heb je vanuit deze stoel goed zicht op de uitgang. Een vluchtroute zo u wilt. En dat is belangrijk, want voordat er sprake kan zijn van enige overgave, moet er absoluut vertrouwen zijn. In de persoon tegenover je, maar zeker ook in de ruimte en omgeving waarin je je bevindt.
Volgende keer meer over de kennismaking. Hoe stel je mensen op hun gemak?
RSS-feed